Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – Aswoensdag 5 maart 2025
Wat dreef ons toch, de goede Geest
of was het de verderver?
In de woestijn, verzwakt, verweesd,
je vast, houdt stand, wordt sterker;
je sluit geen duivels slotakkoord
en durft te leven op Gods woord.
Andries Govaart, De weg die je goed doet, lied 183: 1
Wat dreef ons toch?
De veertigdagentijd is een tijd van inkeer en voorbereiding op het licht van Pasen.
Inkeer begint met stilstaan en terugkijken. En – heel wezenlijk – met het zoeken
naar woorden bij wat we zien. Ook als we daar niet of nauwelijks woorden voor
kunnen vinden, of deze niet zomaar durven delen, hebben we de diepgaande vragen
van een ander nodig om bij onszelf te komen. Wat dreef ons? Voor welke dilemma’s
en aanvechtingen hebben wij gestaan en hoe zijn we daarmee omgegaan?
Een mens te zijn op aarde kent vele aanvechtingen. Onze eerste reactie daarop
wordt vaak door angst ingegeven. In The Courage to Be onderscheidt Paul Tillich drie
soorten angst: de angst voor dood en noodlot, angst voor schuld en oordeel, en
angst voor leegte en zinloosheid. Elk voerend naar een eigen woestijn met
beproevingen. Daarom hebben we elkaar hard nodig om die ene vraag te blijven
stellen: Waar halen wij, bewoners van deze kwetsbare aarde, in deze tijd vol onrust,
het lef vandaan om te blijven hopen op de goede Geest die naar het leven leidt?
Corja Bekius
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 6 maart 2025
Bij het begin van de 40-dagentijd leest de Kerk van Jezus Christus het evangelie van de verzoeking van
Jezus in de woestijn (o.a. Lucas 4:1 e.v.).
De 40-dagentijd is de woestijnreis van Jezus. Het gaat daarbij om de weg van God of de weg van de
duivel. Het is de Heilige Geest die Jezus naar de woestijn leidt. Dit alles is opgenomen in Gods plan.
Het “testen” van de Messias Jezus moet gezien worden als het “testen” van de doop van Jezus.
Hij die de Zoon van God is, Hij die als zodanig de doop heeft ondergaan, Hij wordt naar de woestijn
geleid om verzocht te worden. Woestijn betekent in dit geval: helemaal op God zijn aangewezen:
geen water beneden, geen water van boven, graan noch gras.
Niets in eigen handen, alles afhankelijk van God.
Het kan zijn -het kan- dat ook wij door de Geest in de woestijn worden gedreven.
Mocht het zo zijn, dan mogen wij weten en ook geloven, dat God Zich in de nabijheid van de boze
geplaatst heeft, en wel tegenover de boze.
Daarom: alleen maar van God uit leven.
Door Gods genade………… alleen maar op God mijn vertrouwen stellen.
Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd,
is leven van genade buiten de eeuwigheid,
is leven van de woorden die opgeschreven staan
en net als Jezus worden die ’t ons heeft voorgedaan.
LB 538:1, Willem Barnard
Door: Humbert Hessen
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 7 maart 2025
Er is wel eens gezegd: wie nog blij kan zijn, heeft zeker het nieuws nog niet gezien. En hoewel de
wereld misschien in elke periode ‘in brand staat’, lijkt deze uitspraak nu toepasselijker dan ooit. We
hebben allemaal de krantenkoppen gezien, die hoeven hier niet herhaald te worden.
Belangrijker is de vraag: hoe kunnen we hiermee omgaan? Je kunt je van het nieuws afsluiten, je
kunt de moed opgeven of cynisch worden. Dat is een aanvechting in onze tijd. Maar hoe kunnen we
hoop blijven houden? Filippo Neri (1515-1595) was priester, spiritueel raadsman en iemand die zich
bekommerde om armen, zieken en gemarginaliseerden, bv prostituees. Van hem is deze uitspraak
bewaard:
“Vreugde maakt ons hart sterker, zodat we het goede leven kunnen blijven leiden; als je de Ene wilt
volgen, dien je dus altijd opgewekt en vol goede moed te zijn”.
Innerlijke vreugde ‘cultiveren’ doen we door het contact met de Bron niet te verliezen. En dat kan zich
vervolgens praktisch uiten. We kunnen onze intuïtie volgen en kijken wat er op ons pad komt. Vrede
in je eigen familie bewaren of herstellen. Helpen de wijk te vergroenen. Wat we met hart en ziel
doen, verspreidt zich verder.
Vincent Duindam
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 8 maart 2025
‘Internationale dag van de Vrouw’
Direct na zijn doop beleeft Jezus gedurende veertig dagen de aanvechting door de
duivel in de woestijn. Hij ziet af van eten en drinken, stelt het geestelijk voedsel,
Gods Woord, boven alles.
Jezus wil de openbaring van zijn identiteit begrijpen die de Vader hem bij de doop
gaf: “Gij zijt mijn geliefde Zoon, mijn welbehagen rust op u”. Hij begint een periode
van zelfverloochening waarin hij tot zichzelf komt en de verleidingen van de duivel
weerstaat.
Hebben ook wij niet behoefte om ons terug te trekken na een of meer heftige
gebeurtenissen? Het perspectief op het leven kan door allerlei activiteit en ruis
worden vervaagd. Om dicht bij onszelf te blijven moeten we ons weleens afsluiten.
Laat anderen ons die gelegenheid geven, niet ongeduldig trappelend vragen:
‘Wanneer ben je er weer voor ons?’ We kunnen pas onze eigen keuzes maken door te
reflecteren op wat wezenlijk is.
Een goede veertigdagentijd gewenst!
Ria Geel-Efdée
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 9 maart 2025
De gedachte aan morgen dreigt als een schaduw over vandaag te hangen.
Machtsgeile autocraten blijken hele samenlevingen te kunnen manipuleren. Oorlog
voeren behoort tot ‘het nieuwe normaal’. Mensen in nood wordt de deur gewezen.
Hebzucht is de regel, solidariteit wordt als naïef weggezet. De moed zakt je in de
schoenen. Heeft je geloof in recht en vrede, in verbondenheid en menselijkheid
gefaald? Is je inzet tevergeefs geweest? Je weet het niet. Het is een tijd van rouwen
om de dromen die niet uitkomen. En rouwen mag. Rouwen heeft twee kanten: die
van het verlies én die van het bergen van de herinnering als een kostbare band. De
aanvechting bestaat erin alleen het verlies te zien. Niemand neemt je echter die
band af met de waarden waaruit je leeft en waarvoor je strijdt. Als Jezus zijn
woestijnervaringen heeft, is zijn reactie: ‘Stel de Heer niet op de proef!’. Laat je dus
niet afsnijden van je hart!
Joris Vercammen
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 10 maart 2025
Een stem daagt uit en bidt en smeekt:
maak heel wat is gebroken.
Ontvang de Geest. Jij, heb het lef;
recht zal worden gesproken.
Wat dreef ons toch, de goede Geest
of was het de verderver?
In de woestijn, verzwakt, verweesd,
je vast, houdt stand, wordt sterker;
je sluit geen duivels slotakkoord
en durft te leven op Gods woord.
Andries Govaart, De weg die je goed doet, lied 183: 1
Wat dreef ons toch?
De goede Geest, of was het de verderver?
Als ik even stil sta bij die eerste regel herken ik zoveel moeilijke momenten in het
leven van ‘ons’ mensen. ‘Wat dreef u, wat bezielde u, toen u …’, kan een rechter aan
een zwijgende verdachte vragen. ‘Wat dreef je, wat inspireerde je, …’, kan de vrouw
aan de kant vragen aan de vrouw die de drenkeling achterna sprong en die met veel
risico’s bovenhaalde. Vaak blijft een antwoord uit. ‘Ik dacht niet goed na’, dat kunnen
zowel de verdachte als de redder zeggen. Toch, die vrouw die in het water een mens
achterna sprong, kan later zeggen: ‘Ik had mezelf niet meer onder ogen kunnen
komen als ik het niet gewaagd had.’ Ze durfde, omdat het leven, ook van die ander,
haar veel waard was. Dat is leven als klank in het hemels akkoord.
Geschreven door: Roel Bosch
Dagelijkse overweging in de 40-dagentijd 2025 – 11 maart 2025
Op ons raam een vredesduif poster, opgehangen uit diepe bezorgdheid, toen na de
moorddadige aanslag van Hamas de situatie in Israël enorm begon te escaleren.
Denkend aan onze vriend Daniel daar, die veel Palestijnse vrienden heeft; denkend
ook aan “Tent of Nations”, christelijke Palestijnen met wie parochianen jarenlange
contacten hebben, die een bord op hun land hebben geplaatst: “Wij weigeren
vijanden te zijn”. Mensen voor wie ik diep respect heb. Na de verwarring door het
verbale geweld van Trump over Oekraïne dacht ik: zal ik de poster er maar af halen?
In de krant bleek die arme vredesduif ook onnozel en zelfs verdacht van Russische
desinformatie. En toch.
Deze week horen we over de aanvechtingen van Jezus, hoe hij, nadat zijn missie
duidelijk is geworden, worstelt met de verleiding van macht, van populariteit, van
hoogmoed. Een Messias, die in zijn eigen hart kijkt, daarna in staat is mensen heel
realistisch te bekijken, ziet wat zijzelf nog niet zien. En die – in net zulke
weerbarstige tijden als de onze – tot ons spreekt over bidden voor je vijand, over de
andere wang, over ‘zalig de vredestichters’. Die zelf een andere weg dan geweld
waarmaakt in leven en sterven. Hij blijft mijn kompas. De poster hangt er nog.
Nelleke Spiljard
Dagelijkse reflectie 40 dagentijd – In een ander licht – 12 maart 2025
Een stem daagt uit en bidt en smeekt:
maak heel wat is gebroken.
Ontvang de Geest. Jij, heb het lef;
recht zal worden gesproken.
Is het een droom, een droggezicht
of ging de hemel open?
We zien de mens in een nieuw licht:
de nacht de macht ontnomen.
Een mens die afdaalt in de dood
en opstaat, opgaat, levend brood.
Refrein
Andries Govaart, De weg die je goeddoet, lied 183, 2, refrein
Corja Bekius, Zoals het licht speelt
Het veertigdagenlied dat als een rode draad door deze kalender loopt heeft een
refrein dat elk couplet omlijst als bekrachtiging van de centrale boodschap. We
zingen: refrein – couplet – refrein. Een stem daagt uit en bidt en smeekt: maak heel
wat is gebroken… en nog eens, week in week uit. Maak heel… Maar wie kan dat? Er
is zoveel gebrokenheid, zoveel onrecht en geweld, onze aarde is zo bedreigd. Zal ooit
recht worden gesproken? Durven we dit lied nog te zingen?
Ontvang de Geest. Jij, heb het lef… Er is moed nodig om de hoop op heelheid en
gerechtigheid niet op te geven. Om te doen wat jij kunt doen en elkaar daarin vast te
houden, hoe weinig dat misschien ook is. Elk beetje lef is licht.
Het tweede couplet verwijst naar de passage waarin Jezus drie van zijn leerlingen
een berg mee opneemt om te bidden. Terwijl hij bidt verandert zijn gezicht en wordt
zijn kleding stralend wit. Dan verschijnen Mozes en Elia naast hem in een hemels
luister. Samen praten zij over het levenseinde dat Jezus in Jeruzalem zal moeten
volbrengen. Zijn weg zal door de diepste breuklijn van de dood gaan, om daaruit op
te staan tot nieuw leven. Wat het betekent dat het licht en niet de nacht het laatste
woord heeft, zullen zijn volgelingen pas langzaam gaan verstaan.
Geschreven door: Corja Bekius
Dagelijkse reflectie in de 40 dagen tijd – In een ander licht – 13 maart 2025
Als gelovige christenen in deze periode van veertig dagen van vasten, proberen we ons te bezinnen
op de weg naar de verheerlijking die een weg door lijden en tegenstand is. Dat is ook de weg die
Jezus gegaan is naar Jeruzalem, naar Golgotha, om de gehele mensheid te redden en verzoening met
God tot stand te brengen. Dat bepaalt ons opnieuw bij onze eigen geestelijke hartgesteldheid en
daden van barmhartigheid.
Deze veertigdagentijd anno 2025 met de dagelijkse beproevingen, valstrikken en verleidingen
waarmee we worden geconfronteerd in dit leven, staan niet los van de tijd op Gods profetische
kalender, waar de verheerlijking op de berg deel van uitmaakt.
Juist daarom zijn we het aan onze christelijke roeping verplicht ‘in een ander licht een mens te zijn op
aarde in deze wereldtijd.
Dat is om zowel aan de voet als op de top van de berg ons geloof te blijven praktiseren.
Geschreven door: Denny Zinhagel
Dagelijkse reflectie in de 40 dagen tijd – 14 maart 2025
In een ander licht
De dichter Bloem schreef ooit: “Het is niet anders: elk gevoel vergaat, door watten daaglijksheid ten
dode omwonden”. In het ‘gewone’ leven kan er soms een grauwsluier liggen over alles wat we zien.
Een eindeloze, vermoeiende to-do lijst. In Prediker lezen we over dat gevoel: “Alle dingen zijn
onuitsprekelijk vermoeiend”.
Maar dit ervaren is óók een wake up call: let op, je bent niet in contact met de Bron! En dat kan ons
weer motiveren om hier iets aan te doen. Als we de wereld in een ander licht willen zien, moeten we
ons eerst naar binnen keren. Dan merken we waarschijnlijk op dat we negatieve, zich herhalende
gedachten hebben. Je dat realiseren is een eerste stap eruit.
Met deze gedachten blokkeren we het licht, ze komen tussen ons en de ander in. Tussen ons en de
Ene in. Als we van binnen stil worden en deze gedachten zien voor wat ze zijn en ons er niet meer
door laten hypnotiseren, wordt onze blik helderder. We zien alles zuiver en fris. Morning has broken,
like the first morning.
Geschreven door: Vincent Duindam
Dagelijkse reflectie in de 40 dagen tijd – 15 maart 2025
In een ander licht
De transformatie vindt voor de ogen van de leerlingen plaats. Jezus wordt een man van hemels Licht,
in gezelschap van Elia en Mozes. Een droombeeld is het, een geestverschijning van goddelijke
proportie. Maar de transformatie is voor de leerlingen welteverstaan. Zij krijgen de kans iets met
eigen ogen te zien wat hen duidelijk maakt wie Jezus werkelijk is, wat hij werkelijk komt doen. Maar
het gaat hun aardse pet te boven.
Hoe is dat voor ons, als een van onze geliefden voor onze ogen in een ander licht komt te staan? Als
iemand een keuze maakt of een uitspraak doet die je niet had verwacht? Durf je met andere ogen te
kijken of reageer je zoals de leerlingen, die reageren zoals ze gewend zijn?
Jezus daagt ons uit om de mogelijkheid toe te laten een ander met nieuwe ogen te bekijken, een
nieuwe mogelijkheid van zijn, voor de ander én voor jou.
Geschreven door: Maaike de Jong
Dagelijkse reflectie in de 40 dagen tijd – 16 maart 2025
In een ander licht
God doet mensen stralen. “De leerlingen zagen de luister die Jezus omgaf”, vertel het Lukas evangelie.
Mooi als je dat mag ervaren, maar vanzelfsprekend is het niet. En toch. Het gebeurt dat mensen gaan
leven vanuit hun wezen, vanuit hoe ze door God bedoeld zijn. Ze hebben zich gewonnen gegeven aan
wat hen echt te doen staat, met wie ze echt zijn. ‘Roeping’ noemt de Bijbel dat. Dat valt niet altijd
samen met de verwachtingen die anderen of de samenleving hebben.
Om het voor hemzelf niet moeilijker te maken vluchtte Jezus voor die verwachtingen het gebergte in.
Daar in de stilte gebeurt het dat het licht doorbreekt. Sindsdien weet hij het: hij zal er voor gaan, wat
het hem ook brengen moge. Hij zal er voor gaan omdat God er – met hém – voor gaat. Dat te ervaren,
dát doet hem stralen.
Geschreven door: Joris Vercammen
Dagelijkse reflectie in de 40 dagen tijd – Veelstemmig Licht – 17 maart 2025
Licht kan koud zijn. In een laboratorium, een onderzoekskamer gebruik je meestal felle lampen,
geschikt voor je doel. De lampen in het prik lab, waar de verpleegkundige een bloedvat moet kunnen
vinden, laten het rood oplichten. Gezelliger wordt het er niet van. Licht in de cel altijd aanlaten, ook ’s
nachts, geldt als een vorm van marteling.
In het ‘lied aan het licht’, (‘dat ons aanstoot in de morgen’) zingen we van veelstemmig licht. Een
mooi beeld. Het licht gaat klinken als een koor, met sopraan en bas, alt en tenor, begeleid door
strijkers en blazers, met het ritme van goed slagwerk. Licht dat mensen omhult en optilt, dat er is
voor wie leeft in het dal, in de nacht van het leven, en voor wie op een berg mag wonen, al is het
maar voor even. Nee, ‘gezellig’ is dan niet het goede woord. Goddelijk licht, ander licht.
Geschreven door: Roel Bosch
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – In een ander licht – 18 maart 2025
In een ander licht
In de liturgie van Pasen raakt mij het aanvangslied “Licht van Christus” altijd weer.
Die hymne rept van hoop over de opstanding van Christus en nodigt ons uit om met andere ogen te
kijken naar de wereld en de mensen om ons heen. We worden uitgenodigd om de Geest van Christus
als een licht te aanvaarden en zo de duisternis te weerstaan. We worden opgeroepen om in het licht
van Christus de medemens te zien als iemand die ook geschapen is naar Gods beeld en die, net als
wij, dorst naar warmte en geborgenheid.
Laat ons de veertigdagentijd gebruiken om ons open te stellen voor het licht van Christus en ons af te
wenden van de duisternis. Doen we dat met in het achterhoofd de woorden van Huub Oosterhuis:
“Wek mijn zachtheid weer, geef mij terug de ogen van een kind, dat ik zie wat is, en mij toevertrouw
en het licht niet haat”.
Geschreven door: Wiel Hoekstra
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 19 maart 2025
Een boom maar zonder pit of vrucht
die heeft geen recht van leven.
Gelukkig is de mens die stug
dan lieve zorg wil geven.
Een vijg draagt vrucht, eronder rust
een ieder die de vrede kust.
Andries Govaart, De weg die je goeddoet, lied 183, 3
Hebben bomen recht van leven? In de gelijkenis van de onvruchtbare vijgenboom (Luc. 13, 6 – 9) wil
de eigenaar van de wijngaard de boom omhakken, maar de wijngaardenier vraagt respijt. Als hij nu
eens extra goed voor hem zorgt, wie weet volgend jaar? Wie een beetje thuis is in de Schriften hoort
achter zijn woorden meer dan alleen een gesprek over winst of verlies. Deze paradijselijke boom met
zijn grote bladeren werd hét symbool van vrede: dan zal ieder mens veilig onder zijn eigen wijnrank
en vijgenboom zitten, peinzend over het leven en de dingen van God (1 Kon 4, 25; Micha 4, 4; Zach. 3,
10). Maar wat als het jaar voorbij is en de boom nog steeds geen vruchten draagt?
Hebben vredesbomen recht van leven als rondom oorlog woedt? Tussen Jeruzalem en Tel Aviv ligt het
dorp Neve Shalom – Wahat as Salam (Oase van Vrede). In dit collectief is de helft van de bewoners
Joods, de andere helft Palestijns. De kinderen gaan samen naar school, worden tweetalig opgevoed
en zijn thuis in elkaars cultuur. Er is een School of Peace waar seminars worden gehouden voor
mensen uit de hele wereld. Sinds 7 oktober 2023 staan de vriendschappen die daar zijn gegroeid
zwaar onder druk. Er is meer dan een beetje lef nodig om voor deze boom te blijven zorgen, zodat zij
vrucht kan dragen voor ieder die haar schaduw zoekt en de vrede kust. Deze mensen verdienen onze
steun.
Geschreven door: Corja Bekius
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 20 maart 2025
Ziet u het boompje staan?
Hij is helemaal kaal. Hij valt weg tegen de achtergrond. Zal hij na de winter weer groen worden? Zal
hij verder kunnen groeien? Dat blijft onzeker bij zo een kleine plant.
Het is een kleine Ginkoboom, gekweekt uit een plant die ooit de atoombom in Hiroshima heeft
overleefd. Hij staat achter het Zusterplein en is net als zijn grotere broer of zus in het Wilhelminapark
een teken van de hoop op vrede.
Het boompje werd aan de EBG geschonken door Roel Witte, toen hij met pensioen ging. In zijn
praktijk als psychater had hij ook vele mensen met oorlogstrauma’s behandeld.
Een tere plant in een kouder wordende wereld. Een teken van leven tegen alle geweld in. En juist
daarom kostbaar. Hopen we dat hij het redt.
Geschreven door: Stefan Bernhard
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 21 maart 2025
Er bestaan situaties die veel van ons vragen. Iemand die dicht bij ons staat kan ziek zijn, of in
psychische nood verkeren. Veel mensen verlenen ook mantelzorg. Het kan moeilijk zijn om het lijden
van iemand anders aan te zien. Om erbij te blijven en niet weg te lopen. Of om je er innerlijk van los
te maken door in gedachten af te dalen.
Dat vraagt geduld van ons, “het met deze situatie uithouden”. Het woord geduld komt van ‘dulden’,
verdragen (van het Latijnse ‘patientia’). Blijven staan waar je staat. Stabilitas, zoals de Benedictijnen
zeggen.
Wat kan ons hier helpen? Om geduld met onszelf te hebben. Op de eerste plaats kunnen wij het ook
zélf moeilijk hebben. Bovendien zijn we niet perfect -en dat hoeft ook niet. Maar we kunnen wel
proberen om steeds aandachtiger bij de ander -en onszelf- aanwezig te zijn, stil te staan. Juist
moeilijke situaties kunnen ons inspireren en helpen om ‘dieper te gaan’. Om contact te voelen met de
Bron, de Liefde. En de Liefde is geduldig (1 Korintiërs 13).
Geschreven door: Vincent Duindam
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 22 maart 2025
Geduld
Snel resultaat, daar houden we van. Gaat er iets kapot? Weggooien maar, we kopen wel een nieuwe.
We leven niet in een maatschappij van tweede kansen, van geduldig afwachten. Daar hebben we
gewoon geen tijd voor. Het moet allemaal niet te veel moeite kosten, of te veel ongemak geven.
Problemen hebben we zelf al genoeg, daar hoeven die van anderen niet bij. Armoede, gebrek, lijden,
daar hebben we een broertje dood aan. Ver van ons bed, ongemakkelijk, confronterend en eng.
En dan slaat het leven toe. We worden ziek, krijgen een ongeluk, we verliezen een dierbare. En we
beseffen: het leven maakbaar? Ik dacht het niet. Ineens vertraagt de boel. Ineens komt er ruimte om
waarde te vinden in wat klein is, wat traag gaat. Ineens zit er kracht in afhankelijkheid en in aandacht
ontvangen. In tweede en derde kansen, in volhouden en ja zeggen. Je laten dragen, je laten vangen.
Als je durft.
Geschreven door: Maaike de Jong
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 23 maart 2025
Geduld
Wandelen vraagt geduld. Wie snel bij het doel wil arriveren, die wandelt niet, die zoekt slechts de
snelste weg. Geduld vertraagt: is oog hebben voor de weg en voor wat er te beleven valt, én voor wie
er nog meer op weg is. Leven als een wandeling is aandacht geven aan wat je overkomt en vooral
‘wie je overkomt’. Het leven is weerbarstig. Het anders-zijn van een ander is een storend obstakel op
de weg naar je eigen doel. En… zelf ben je dat niet minder voor een ander. Toch?
Waar zouden we zijn als we niet konden rekenen op elkaars geduld?
We zouden verdwalen in onze eenzaamheid. Geduld is meer dan dulden, het is verwachten.
Verwachten dat het goed komt, met de ander, met jezelf. Ook als het vooropgestelde doel niet wordt
gehaald. Waarom zou dat trouwens moeten? Als geduld de kleur van liefde krijgt, worden we
wandelmaatjes, tochtgenoten.
Geschreven door: Joris Vercammen
Dagelijkse reflectie 40 dagen tijd – Geduld – 24 maart 2025
Geduld
Daar zit je, na de val. Nu moet je het hele revalidatietracé zien door te komen. Hoe houd je
het vol? Met moed, vertrouwen, liefde, hulp van mensen om je heen, kracht van boven,
noem maar op, ieder heeft de eigen wensen. Maar zeker ook met ‘geduld’. Dat je de duur
van de tijd kunt dulden, dat je kunt dulden dat je anderen om hulp moet vragen, dat je zelfs,
soms, even de gedachte kunt dulden dat je hierna niet meer echt de oude zult zijn.
De winter dulden, en hopen op het voorjaar, dat is wat de vijgenboom daar doet, met die
dikke knoppen. Of de kleumende vinken rond ons huis, die nog net tussen het kruid op het
terras wat eetbaars opscharrelen.
Wat mooi dat mensen dan ook voor die vinken nog wat ‘onkruid’ hebben geduld, en de tuin
niet hebben aangeharkt in oktober. Geduld: daar help je elkaar mee.
Geschreven door: Roel Bosch
